Ochtendje ziekenhuis

Vannacht zijn we erg geschrokken. Ik werd rond 03.00 uur wakker van heftige draaibewegingen van de tweeling. Na een kwartiertje viel het me op dat deze ‘draaibewegingen’ om de 5-10 minuten kwamen en mijn buik niet meer op 1 plek hard werd, maar helemaal. Ik heb gelijk mijn man wakker gemaakt en hij dacht net als ik dat het 'harde buiken' waren. We hebben het een uurtje aangekeken, toen leek het minder te worden en ben ik uiteindelijk in slaap gevallen. ’s Ochtends vroeg waren de 'harde buiken' weg en waren de jongens errug druk, maar toch heb ik even het ziekenhuis gebeld. Die wilde geen risico nemen en wilde mij gelijk zien. Daar aangekomen heb ik dik een uur aan het CT-apparaat gezeten voor hartfilmpjes. Erg lastig met een drukke tweeling, maar ze waren toch goed te zien. Er bleek niets aan de hand te zijn, gelukkig maar!!! Waarschijnlijk reageerde mijn buik ’s nachts zo heftig omdat de jongens zo druk waren… De gynaecoloog keek ook gelijk of ik ontsluiting had, maar dat was gelukkig ook niet het geval. Nu moet ik alleen nog de uitslag van mijn urine-onderzoek afwachten, die krijg ik morgen. We konden in ieder geval aan het eind van de ochtend opgelucht het ziekenhuis weer verlaten. Wel kreeg ik het advies mee om in ieder geval vandaag in bed te blijven, wat ik dan ook heb gedaan (hoe verleidelijk het opvouwen van pas gewassen baby-kleertjes dan ook mag zijn!). Hopelijk blijven de jongens nog flink wat weekjes zitten, maar eerst een goede nachtrust vannacht!